Uluslararası literatürde tanınmış ilk ve tek mindful ebeveynlik programının geliştiricisi olan Prof. Dr. Susan Bögels ile “İyi Ebeveyn Olmanın Ötesine Bakmak” konulu bir çevrimiçi seminer düzenledik. Amsterdam’da yaşayan Prof. Dr. Susan Bögels, çocuklar ve aileler için Bilişsel Davranış Terapisi ve Mindfulness alanında uzmanlaşmış bir klinik psikolog ve psikoterapisttir. Amsterdam Üniversitesi’nde Mindfulness alanında Aile Ruh Sağlığı alanında profesör olarak çalışmaktadır. Amsterdam Mindfulness Merkezi’nde mindfulness eğitmen eğitimleri sunan Bögels aynı zamanda dünya çapındaki ebeveynler ve psikopatolojiye sahip çocuklar için mindfulness konusunda ileri düzey eğitmen eğitimleri vermektedir. Seminer dili İngilizce idi ancak dinleyiciler simültane Türkçe tercüme ile birlikte dinleme ve sorularını yöneltme şansı buldular. Etkinlik sonrası Türkçe ve Ingilizce dilllerinde kayıtlar tüm katılımcılara iletildi. Katılımcıların değerli katkılarıyla, bu webinardan elde edilen gelirin bir kısmı TOG Toplum Gönüllüleri Vakfı’na bağışlandı.
Mindul Ebeveynlik Video Kaydı
Prof Dr Susan Bögels ile gerçekleşen Mindful Ebeveynlik oturumundan bazı notları buradan da aktarmak isteriz. Diğer etkinlikler için takipte kalmanızı öneririz.
- Çocuklarımızı yetiştirirken; belki de en zorlandığımız yer; “ebeveynsem her şeyi bilmeliyim” diyen halimiz. Susan bununla başladı; “ilk hedefimiz onların taze zihinlerini, yansız bakış açılarını korumaya yönelik olmalı.” Bu, “bilmeyenlerin zihni “namı diğer başlangıç zihni dediğimiz mindfulness’ın en temel tavrı. Çarpıcı bir örnek olarak şu geldi; çocuklara basit günlük araçlar veriyorlar. Mesela ataç, ayakkabı gibi eşyalar. Bunları yaratıcı ve farklı olarak nasıl kullanabileceklerini sordularında bu sayı çocukların yaşları büyüdükçe düşüyor. 200 farkılı kullanım hayali yetişkinliğe ulaştığında 20’ye kadar düşüyor. Yaratıcılığı körelten şey belki de bu yetişkin gözlerimizin bilen halleri.⠀
- Etiketlerin etkisi yine çocukları köreltenler arasında. Etiket olumlu bile olsa görüş açısı daralıyor. “Başarılısın, başardın” gibi olumlu etiketler bile beklentiyi sabitlediği için görüş alanı giderek azalıyor.
- Bebeklerimize baktığımızda “ah ne kadar mükemmelsin” derken, “her halinle mükemmelsin” demeye nazik bir davet gönderiyor. Zira bu mükemmellik konusu bir sonraki maddede açığa çıkıyor.
- Çocuklarımızın başardıklarının ışığının bizim üstümüze ışıdığını düşünüyoruz. Çok insani ama şuraya da bir bakalım… Peki çocuk bir konuda başarısız olduğunda nasıl hissediyoruz? Aynı zihin yapısını sürdürürsek o başarısızlığın da bizim üstümüze sıçradığını varsayıyoruz. Bu da tepkisel davranışlar sergilememize yol açıyor.⠀
- Son olarak; çocukların yaptığı ve yapmadığı şeyleri kendi üstümüze alınmamızın sebebi belki de onları kendimizin uzantısı olarak görmek.
Mindfulness Bülteni
Gelişmelerden ve yazılardan ilk siz haberdar olun
Yorum Yapılmadı